Tonski sistem

Tonski sistem predstavlja niz svih tonova kojim se služimo u muzici počevši od najdubljeg tona iz subkontra oktave (2C) do najvišeg tona iz pete oktave (h5). Sedam osnovnih tonova (c, d, e, f, g, a, h) ponavljaju se u 9 navrata i to svaki put u drugoj visini. Tonska muzika je, u širem smislu, bilo koja vrsta muzike organizovana oko središnjeg ili "tonskog" zvuka. Muzika se naziva "tonalnom" kada uspostavlja hijerarhijski odnos između tonike i svih ostalih tonova durske ili molske dijatonske ljestvice. Iz historijske perspektive, tonska muzika je ona koja je nastala na Zapadu između početka 17. i kraja 19. vijeka. Početkom 20. vijeka tonska muzika kulturne tradicije ulazi u krizu, ali se u drugim oblastima (primjenjenim, potrošačkim, popularnim itd.) nastavlja da se piše muzika manje-više zasnovana na tonskim principima. Sa krajem avangarde i pojavom postmodernizma, tonska muzika je doživjela novi kvalitativni razvoj. Oko tonike, prve note u datoj molskoj ili durskoj dijatonskoj ljestvici, izgrađen je cijeli durski skalarni sistem (ili jonska skala), dok ka tonici gravitiraju svi ostali muzički tonovi. Tonik stoga ima veću važnost od ostalih muzičkih stupnjeva i također je stupanj "razrješavanja" na kojem muzičko djelo normalno počiva.

^[1].

1. ^ Benward, Bruce and Saker, Marilyn Nadine (2003). Music: In Theory and Practice, seventh edition: vol. 1, str. 25. Boston: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-294262-0